گليم دست بافته‌اي ساده است از (تار پنبه يا پشم) و پود (پشم) كه معمولاً از پشم حيوانات اهلي بر دار افراشته بافته شده كه هر منطقه طرح مختص به خود را داراست و عموماً به عنوان فرش كاربرد داشته‌است. ممكن است بافت گليم با تغييراتي كاربردهاي ديگري غير از فرش در بين عشاير داشته باشد: از جمله نمك دان، جل اسب، نوار چادر.
شايد بتوان گفت در آسياي مركزي، شرق اروپا و شمال آفريقا هر جا كه پرورش بز و گوسفند و شتر رواج داشته و مردمانش در بافت فرش تخصص داشته‌اند گليم هم بافته‌اند. مردمان تركمن، ففقاز، ترك، عرب و… دستبافته گليم را توليد و بكار برده‌اند.
در ادبيات فارسي عموماً گليم با زيلو يا جاجيم و… به يك معني بكار رفته‌است ولي به‌طور مشخص گليم فرشي است كه از بافتن پود بر تارهايي كه بر دار افراشته تنيده شده‌است بافته مي‌شود و از دستگاه كمكي نظير ماسوره و… استفاده نمي‌شود كه اين مورد تفاوت گليم با زيلو يا جاجيم و انواع ديگر ذكر شده در ادبيات مي‌باشد.
گِليم يا پَلاس يكي از انواع صنايع دستي زيراندازي و پوششي است كه از ابريشم، موي بز، پشم گوسفند يا ديگر چهارپايان اهلي بافته مي‌شود. گليم به شكل سنتي‌اش، معمولاً براي پوشاندن زمين، ديوار يا رواندازي براي حيوانات باربر استفاده مي‌شود ولي امروزه به عنوان يك پوشش مدرن براي خانه‌هاي شهري نيز خريداري مي‌شود.
رنگ هاي استفاده شده در گليم سنتي گياهي هستند. گاهي گليم‌ها را براي جلوه بيشتر و كهنه شدن رنگ، با چاي و پوست گردو شستشو مي‌دهند.
عشاير و بافتندگان گليم محدوديتي در اندازه گليم نداشته‌اند و با توجه به نياز خود گليم را در اندازه كوچك براي واگيره يا بزرگتر براي تزئين (گليمچه) يا فرش بافته‌اند و استانداردي در ابن مورد وجود ندارد.
گليم